Lösemi ile yaşamak – 3 –

“Yeryüzünde size isabet eden hiçbir musibet yoktur ki daha önceden bizim yazmış olduğumuz bir kitapta bulunmasın. Bu Allah için çok kolaydır.” (Hadid Sûresi, 22)

Büyük depremin habercisi olan öncü depremler gibi bazen başımıza gelecek olaylara bizi hazırlayan işaretler alırız. Fakat birer işaret olduklarını o an anlamamız mümkün değildir. Bir anımla durumu izah etmeye çalışayım. Lisede sınıf arkadaşımın annesi spastik çocukların eğitim gördüğü bir kurumda gönüllü annelik yapıyordu. Gerek o hanımefendiden gerek arkadaşımızdan o çocuklar hakkında birşeyler dinlerdik. İlk baktığımızda hanımefendi için ” iyiliksever, duyarlı bir insan ” der geçeriz. Yıllar sonra arkadaşım evlendi. Doğum esnasında bebeği oksijensiz kalıp  spastik yani özürlü kalınca annesinin yaptığı gönüllü annelik farklı bir boyut kazanmış, doğal olarak şaşırmıştık bu duruma. Rabbimizin bu aileyi tevafuken yıllar önce öyle bir kuruma sevk ederek spastik bir çocuğun bakımı hakkında bilgilenmeye ve özürlü bir çocuk sahibi olmaya alıştırdığını sonradan idrak etmiştik. İşaret gönderilmişti fakat hiç birimiz bunu fark etmemiştik bile.

Bana gelince; öteden beri gerek sosyal gerek sağlıkla ilgili dernekler ilgi alanımda. Gönüllü annelik yapmayı çok dilemiş fakat bir türlü gerçekleştirememiştim. Fiili olarak yapamadığım hizmetleri cüzi bağışlar yaparak  ruhumdaki bu özlemi dindirmeye çalışırken yüzlerce hayır kurumu arasından içgüdüm ile Lösev’i  ve yine sağlık hizmetleri veren başka bir yardım kuruluşunu seçmiştim. Mail kutuma birgün yine Lösevden mesaj geldiğinde aklıma arkadaşımın durumu düşmüştü. Acaba , birgün bende Lösemi olabilir miyim demiştim kendi kendime.

İki yıl sonra bana Lösemi teşhisi konduğunda demek ki Rabbim beni de hazırlamış dedim. Çünkü Lösev’in çalışmalarını incelerken Lösemi hastalığı hakkında araştırma yapmış, tedavi sürecini anlamaya çalışmıştım. Şimdi bazı kişisel gelişim uzmanlarına , yaşam koçlarına bıraksak sözü diyebililer ki, ” Evrene pozitif enerji gönderin ki hayatınızda herşey iyi gitsin . Negatif düşünceler negatifliği çeker. ” veya ” Neden korkarsanız başınıza o gelir ” gibi ifadeler kullanırlar.

Tamam, iyi düşünelim iyi olsun. Güzel bakan güzel görür demişler. Bu tarz sözler daha çok iyi niyetli olmakla alakalı bir durum. Fakat, Evren dedikleri ne ki ?

Herneyse, Kaderimizi aldığımız kararlar, seçtiğimiz yol ile şekillendirebilirsekte , Allah’ın c.c bizi illa imtihandan geçireceği belliyken onun kazasından yani vakti saati geldiğinde imtihan olacağımız sebebi yaratmasından kaçmak mümkün değil. Önemli olan imtihan sürecinde sabırlı olmak, isyan etmemek, teslim olup tevekkül etmektir. Tıp doktorları da boşuna demiyorlar, moral tedavinin % 50 si diye. İmtihan bilinci zaten otomatikman % 50 ferahlatıyor, buna bir de Allah’a teslimiyeti ekledikmi geri kalan % 50 tamamlanıyor. Yüzde yüz moral budur işte. Ölümden korkmak ondan kaçabilmemizi sağlayamadığına göre kendimizi yaratarak hayat veren, vakti gelince de ölümü yaşatacak olan Allah’ a teslim etmek gerek. Şifa Rabbimizden, ilaçlar doktorlar hepsi birer vesiledir.

Bu hastalığın bana öğrettiği, idrak ettirdiği en önemli konu yaşamanın kolay, ölmenin ise zor olduğudur. Trombositopeni ‘ye girdiğimde kolumda uyuşma, nefes darlığı ve titreme başlamış ve tablo ibreyi ölüme doğru çevirmişti. Monitöre bağlayıp, oksijen ve kan vermeye başladılar.  Bana birşey belli etmeseler de yakınlarıma herşeye hazırlıklı olun demişler. Verilen ömür bitmemişki kemik iliğim çalışmaya başladı ve birkaç gün içinde hızla topralandım. İnsan önceden kolayca aldığı nefesi zorlanarak bile alamamaya başlayınca neye uğradığını şaşırıyor. Birşeyi bilmekle yaşamanın aynı olmadığını daha iyi algılıyoruz. Ölümü biliyoruz fakat ölüm anını biz yaşamadığımız sürece gerçekte nasıl olduğunu anlayamayız. Çünkü hissetmiyoruz. Teknik bilgi, teori ve pratik gibi. Uygulanmayan hiçbir bilgi aslında var olmaz. Ölüm bilgisinin de ölmek olmadığı gibi.

Biraz klişe cümleler kuracağım fakat doğrusu da o kabul etmeliyiz. Madem ki yaşıyoruz, dünyalık hiçbir konuyu kendimize dert etmemeliyiz. Ölüm yaklaştıkça önemsediğimiz o dünyalık sorunlar öyle önemsizleşiyor, öyle küçülüyorar ki kafamıza takıp üzüldüğümüze değmediklerini anlıyoruz. Beklentilerimiz içinde olacak olan zaten oluyor. Olmayana da vardır bir hayır deyip geçmeli. Sahip olduğumuz güzel şeylere şükretmeli, kavuşamadıklarımıza da şükretmeliyiz. Demekki hakkımızda hayırlı olan buymuş diyip kederlenmemeliyiz. Strese bağlı gelişen hastalıkların çoğu teslimiyetsizlikten. Bu nedenle stres biraz şükürsüzlük, biraz da isyan barındırıyor.

Kaza ve Kader Hakkında

Vaktiniz olduğunda Kader ve kaza konulu makaleyi okumanızı tavsiye ederim.

Devam edecek inşaAllah

İsra Doğan