İnsan unutmaya ne çok istekli

Ve insan yeniden göğe merdiven inşaa etti. En güçlü, en ulaşılmaz, en maharetli, en yenilmez olmalıydı. Sarhoş oldu ayıltıldı, yeniden unuttu. Unuttuklarının hatırlatıldığı Kitab’a rağmen, insan unutmaya ne çok hevesli çıktı.

Biliyordu aslında. “ Bir şey olmak “ acıları ve ölümü engellemiyordu. Tevazudan, merhametten kaçtıkça ne savaşlar toprağın altına gömülüyor ne de göklerin derinliğine. İster beyaz, ister siyah veya sarı ırktan olsun helak olmaktan kaçamıyordu. Küçük bir virüsle, bir sivrisinekle, çekirgeyle künde gelmekten de.

Bizim topraklarda erkek çocukları artık “Âlim” değil ” Paşam “ diye severek büyütülür oldu. Paşa olmalı, onu olamazsa en düşüğünden doktor veya mühendis. Olmalıdır. Modernizim’de olmamak bir aşağılanma, eksiklik alametidir çünkü. İlla bir şey olmalı, hüküm anahtarını ele geçirmelidir. Ancak o zaman oynadığı oyuncakların gerçeğine – silahlara, arabalara ve kadınlara – sahip olabilir. İstediği gibi ve istediği zaman kendisi gibi düşünmeyenleri , kendisine itaat etmeyenleri kılıçtan geçirebilir. Bir zamanlar He-Man elinde kılıcıyla televizyonda arzı endam edip, konuşmayı doğru dürüst bilmeyen çocuklara ” Güç bende artık “ diye boşuna seslenmemişti. Kızların eline yanakları ve dudakları boyalı en zayıfından sarışın barbi bebek tutuşturmak kâfiydi. Bebeğini süslerken kendini de süslemeyi , siyah saçlarını sarıya boyamayı öğrendi. Büyüdüler. İnsanı ve vakti öldürdüler elbirliği ile. Modernistler öyle istediler, öyle öğretildi gizliden gizliye. Oyalansınlar ve olduramasınlar korktukları ne varsa.

Modernite ; İnsan, varlık, tabiat, ahlâk, aile ve topluma dair tüm hak ve hukuksal sınırları dinin şekillendirmesinden soyutlayarak geliştirilen beşeri bir sistemdir. Oyun kurucularının dayattıkları kurallar, hedefler ve vaadlerle programlandıkları bir sistem. İnsanın başkaldırısıdır. ” Ben de kural koyabilir, Dünya’yı ve içindekileri yönetebilirim. ” Fakat çok sesliliğin getirdiği kargaşa , ego ve hakkın unutulduğu sosyal, ekomomik, siyasal savaşlar ne Dünya gezegenine ne de İnsan’a huzur ve barış getirmemiştir. Mühendisliğin çevreyi, tıbbın insanı, teknolojinin ( Tarım ) toprağın içinde filizlenen ne kadar doğal işleyiş varsa dengesini bozmaktan başka işe yaramamıştır. Dinin yapıcı özelliğinin zıddı olan ,daha çok yıkıcı özellikler barındıran Modernite zuhur ettiği her alanı tırpanlamış, budamış keyfince. Yeniden düzeltilmesine olanak sağlayamayacak ölçüde hayatlarımıza nüfuz ederek kapitalizmi besleyen ne varsa alıştırıldık. Çünkü biliyorlardı, insan bir kez alışmaya görsün bırakamaz terk edemez. Çünkü biliyorlardı, dönüştürülebilen en zor alan alışkanlıklarımızdı.

Vahyi inkar ederek Peygamber öldürenler hakkı değil insanı güç merkezine alan sistemlerle yeniden doğdular. Öldürmekle yok saymaya çalışmak aynı şey değil miydi ? Oysa hesap edemedikleri bir zaman vardı. Cansız, suskun ve zararsız sandıkları zaman . Vakit uyandı, zaman harekete geçti ve deniz yarıldı. Gürültüsüz ve sessizce. Hiç ummadıkları , güçlü olduklarını sandıkları bir anda.

Tam yeri ve zamanıdır. Şaşmalı, hatta daha da kabarmalı duygular, hayret’i kucaklamalı.

Bir şey olduğunu sananların mezarlığıdır Hz. Musa’nın asası. Deniz ve zaman itaatle ayıklamaya başladı. Kimini sahile çıkardı, kimini ibretle kendine sakladı. Cansız ruhsuz bellediğimiz, değeri olmadığına inandığımız, altı üstü bir odun parçasının denizi alt üst etmesi akıl alır birşey miydi ? Şaşırdılar. Allah c.c işte böyle şaşırtır. Bir nesneye tecelli edip hakim olanın zaferi ve Firavun’un yani insan aklı ve gücünün yenilgisidir aynı zamanda Hz. Musa’nın kıssası.

Asırlar geçti, erkek çocuklarının silahlarla oynamayı sevmesi terör örgütleri oluşturmaya vardı. Erkek, en güçlüsü olmalıydı. Kadınların ilgileri güzel ahlaklı çocuklar yetiştirmeye değil hep daha fazla süs ve estetik ameliyatlara evrildi. Kadın, en güzeli olmalıydı.

Ve yine unuttular, umulmadık bir gün denizin yeniden yarılabileceğini. İnsan şaşırmaya ne çok istekli.
Yine, yeniden şaşırtacak Allah c.c. Vakit ve zaman tamam olduğunda.

İsra Doğan

Değişimden dönüşüme yolculuğumuz ve Dünya 6 Tavaf

Yaradan şah damarımızdan da yakın bunu biliriz de illede tavafda ki yakınlık duygusu bir başkadır. Otel odasından sizi öyle bir çeker getirir ki siz bile şaşarsınız bu çekişe. Yanıbaşınızda siyahi, beyaz, sarı ırktan bir varlık sizinle beraber Rabbena atina diye başlar duaya. Yarattığı ile bütünleşmek, kardeş bilip kabul etmek Dünya’yı kabenin etrafında tavaf eder buldurur insana. Irk, dil farklılığıda neymiş, işte dünyanın herbir köşesinden müslümanların toplandığı yegane mekân. İlk mabed oluşunun dışında kutsallığında birlik beraberliğin oluştuğu mescid olması payı da vardır.

Yazı reddetmezsiniz siyahi kardeşle dönersiniz, kışı reddetmezsiniz beyaz kardeşle dönersiniz, baharı reddetmezsiniz sarı kardeşle dönersiniz. Dünyada her ne varlık var ise ondan geldiğini biliriz onlarla birlikte ona döneriz.Tavafın dua haricinde bunun gibi çok faklı manevi boyutları vardır. Önce varlıkla sonra birlikte yaradanla bütünleşmek duygusunda bir seyrandır. İhramın haramlarında var olan yasaklardan bitkiyi saçı, kılı kopartmamak “Kılına zarar gelsin istemeyiz” sözünün nasıl da bir pratik uygulayışıdır. Hayvanatlara zarar vermemek yaratılmış tüm canlıların canının nasılda yaradan tarafından koruma altına alındığını bize ders olarak sunar. Birkez daha haramlara itinayı ve dikkati hatırlatıp, döndükten sonra bile o şuur ile hak hukuka riayeti talim ettirir sessiz sözsüz.

Kefen niyetine beyaz örtüye bürünerek işte huzurdayız.
İlk bakış..
İlk el açış..
İlk gözyaşı..
İlk dönüş..
İlk dokunuş…

Yeni doğan bebeğinize sarılmak gibi sevinçli
Şevkat yüklü Anne kucağına sığınmak gibi huzurlu
Tek beden, tek dua, tek millet olmak gibi bütünleştirici
Ne zengin,ne fakir,ne okumuş,ne okumamış gibi kimliksiz
Ne işçi, ne yönetici, ne çiftçi gibi mevkisiz
Tasasız, hüzünsüz, çilesiz, huzurlu bir dinginlik
Ne beyaz, ne sarı, ne siyah tamamen renksizlik
Sevgili ile buluşma heyecanıyla vuslat tadında

İkilik yok
Teklikte varoluş

Tek nefes tek haykırış

Bismillahi Allahû Ekber

Rabbena âtina fid-dünya hasenaten ve fil-ahireti hasenaten ve kina azaben- nar ve edhilnel-cennete meal abrâr.

Kötülük yok,haram yok,günah yok

Sen ben yok…

Ayrılık gayrılık yok, tek bir kabe tek bir kalp.

“Sana geldim ya Rabbim. Affına muhabbetine talibim.Muhabbetinle, merhametinle,mağfiretinle arındır beni. Kullukta zirveleştir, gündüzümü gecemi bereketli kıl. Sevdiğin habibinin dostluğuna, senin dostluğuna kabul buyur. Pişmanım ne hata ettimse, pişmanım ne günah işledimse, pişmanım cimriliğime, pişmanım dirliksizliğime birliksizliğime ve cümle rızana aykırı davranışlarıma.
Sen affetmeyi seversin beni de affet . Kefenimi giydim geldim, dünyevi varlığımdan soyundum geldim, enaniyetimden sıyrıldım geldim.
Sana geldim, rızan üzere sende yeniden dirilmeye geldim. Yeniden kul olarak doğmaya geldim. Ezelde ki halime, pir-u pak olmaya geldim.”

Alemde ne varsa insanda da var savından yola çıktığımıza göre arzda ki merkez Mekke ise insanda o merkeze indirilen canlı aynasıdır. Dünyanın merkezi kabe ise insanda ki merkez de kalpdir.

Dünya’nın güneş etrafında saatin tersi istikametinde dönmesi gibi insanda kabenin etrafında aynı istikamette soluna kalbinin olduğu yere alarak dönmesi tesadüf olabilir mi hiç.

Birisi arz’ın maddi kabesi, diğeride manevi kabesidir.

Bir hadis rivayetine göre, Peygamberimiz (a.s.m) Kâbe’ye bakarken şeyle demiştir:
“Kuşkusuz Allah seni çok şerefli, çok mükerrem/ hürmetli, çok azametli kılmıştır; fakat mümin senden daha hürmetli/daha saygı değerdir.”(İbn Mace, Fiten,2; Mecmau’z-zevaid, 1/81).

Hz. Mevlana, şu meşhur sözünü söylemiştir:
“Kâbe, Azer’in oğlu Halil İbrahim’in yaptığı bir binadır. Kalp ise, yüce Allah’ın nazargâhıdır. Bu sebeple, bir gönül yıkmak, bin kâbe yıkmaktan daha kötüdür”

Tüm galaksi dönüyor, insan dönüyor !

Şu halde, insan kâinatta en önemli noktadadır ve yapmış olduğu tavaf ile de bu önemi kesintisiz sergilediği yegane mekândadır. Fiziki olarak gece gündüz Mekkede hiç birşey ifade etmiyor. Gece gündüz tavaf ve namaz için devam eden bir insan akışı ile hayat uykuya geçmiyor. Bu kesintisiz akış bize uyanık bir kalbin olması gerektiğini sessiz lisanı ile bildirir. Ayrıca dönüş hareketi ile dünyanın ve diğer gezegenlerin de durmaksızın dönüşlerinin bir tezahürünü o kutsal mekanda tavaf eden insanda seyrediyoruz.

Her dönüş bir ferahlama, huzura erme, manevi yükselişler ve değişimler getirir. Bakmışsınız bir tavafda bahar gibi canlanır neşelenirsiniz, sonbahar gibi hüzünlenip gözyaşı akıtırsınız mahcubiyetten. Kış mevsiminde üşümemiz gibi veda tavafında üşür duygularınız ayrılık sancısı ile. Kısacası dünyaki mevsimler gibi halden hale geçer insan. Atmosfer katmanları gibi kat kat yükselirsiniz, öyle ki sanki beyt-ül mamurda Meleklerle tavaf edersiniz.

Tavaf ilmi yönden ilk önce tevhid fikrini temsil etmektedir.Tevhid-i ulûhiyet ve tevhid-i rububiyeti idrak etme yeridir aynı zamanda. “Lâ ilâhe illâllah” der hakkın zatını bilir ve her türlü şerikten tenzih ederiz. O ezelîdir, O ebedîdir, O Rahman’dır, O Rahim’dir. Sen benim ve kâinatın Hâlıkı (yaratıcısı)sın deriz. Sen hem tüm varlığın Rabbi (terbiye edicisi) sin deriz. Her dönüşte o’nun isimlerini tefekkür etme bizi bir terbiye süzgecinden geçirip kemale erme yolculuğuna iletir. Her bir dönüşte bir merhale aşmaktır nefis adına. Neden yedi kez döneriz ? Yedi sayısının islamiyette birçok mana örnekleri olsa da burada ağırlıklı olarak nefis basamakları gelir akla. İnsanda ki nefis aşamaları yedi tanedir. Miraç gibi her dönüşte bir merhale, bir menzil aşılarak yedi kat göklerin üstüne çıkabilir, maddî âlemin üstüne yükselebiliriz demektir. Terbiye basamaklarını çıkarak esfelinden kurtulup kulluk şuurunda kemale erebiliriz demektir.

Tavaf zerreden çıkarak bütün olan alemin zikrine dahil olmaktır.
Buradaki güçlü enerji odak noktasında tavaf eden insanlar çok farklı duygular içine girdiklerini beyan ederler. Hatta içlerinde değişik metafizik haller yaşadıklarını söyleyenler de çıkmıştır. Kuşkusuz ilk bakışta elle tutulur bir kanıt gibi gelmese de bu söylemler insanların çoğunun yaşam tarzı ve ahlaki değişimlerinde ki güzelliklerine baktığımızda soyut hissedişlerin yaşamda gerçeğe döndüğünü ve somutlaştığını görürüz.

Cüneyd-i Bağdadi (k.s) hacca gidip gelen adama sorduğu sorularda somutlaşması gerekenlerden bir kısmı nelerdir bir dinleyelim.
– Haccetmek için ne yaptın?
– Guslettim, ihrama girdim, iki rekât namaz kıldım ve telbiye ettim.
– Bunlarla haccı akdettin mi?
– Evet.
– Peki, yaratıldığından beri bu ahdine aykırı bütün akitleri bozdun mu?
– Hayır.
– Sen akdetmemişsin.
– Sonra ihram için elbisesini çıkardın mı?
– Evet.
– Yaptığın her işten de soyundun mu?
– Hayır.
– Sen elbiseni çıkarmamışsın.
– Sonra temizlendin mi?
– Evet.
– Bu temizlenme sendeki her illeti, mânevi kirleri giderdi mi?
– Hayır.
– Sen temizlenmemişsin.
– Hareme (Kâbe’nin çevresine) girdin mi?
– Evet.
– Hareme girmenle her haramı terketmeğe söz verdin mi?
– Hayır.
– Sen Hareme girmemişsin.
– Kurban kestin mi?
– Evet.
– Aşırı isteklerini ve iradeni Hak’ın rızâsında yok ettin mi?
– Hayır.
– Sen kurban kesmemişsin.
– Şeytana taş attın mı?
– Evet.
– Sendeki cehaleti attın mı, böylece sende bilgi göründü mü?
– Hayır.
– Sen taş atmamışsın.
– Kâbe’yi ziyaret ettin mi?
– Evet.
– Bu ziyaret sebebiyle ilâhî-mânevî ikramların arttığını gördün mü? Çünkü Hz. Peygamber şöye buyurur: “Hacılar ve umre yapanlar Allah’ın ziyaretçileridir. Ziyaret edilenin, kendisini ziyaret edene ikram etmesi bir haktır.” Sen bu ikramı farkedebildin mi?
– Hayır.
– Sen ziyaret etmemişsin.
(…)

Safa ile Merve tepesi arasında ki mesafenin say’ında derin tefekkür boyutuna inebilirsek neler neler hissedebilir idrak edebiliriz. Hz. Hacerin bir su arayışı ki bizimde arayışımızı temsil eder adeta. Kimden meded umarız, kimden imdat isteriz, kime vuslat isteriz her bir gidiş dönüşte. Kimi yerde dağa tırmanmak gibidir, kimi yerde ağır adım kimi yerde koşar adımlarla Rahmete ermek isteriz. Hz.Hacer’in koşuşturması hayalimizde, gönül insanı
Fuzûlî’ ‘ nin sözleri dilimizdedir adeta ;

İşte peykânın gönül hecrinde, şevkim sâkin et
Susuzum bir kez bu sahrâda benim’çün âre su!

“Ey gönül! (Sevgilinin) ok gibi delici bakışlarını (teveccühünü) iste, ondan ayrı olmanın gönlümce hissettirdiği susuzluğu gider. Zîrâ ben susuzum. Ne olur bu kavurucu aşk çölünde benim için de su ara.”

Bîm-i dûzah nâr-ı gam salmış dil-i sûzânım
Var ümidim ebr-i ihsânın sepe ol nâre su…

Cehennem korkusu yanık gönlüme gam ateşi salmıştır,
Fakat, peygamberin ihsanının bulutunun su serperek o ateşi söndüreceğini umuyorum.

Tavaf bir Rahmet beklentisi içinde “Ondan geldik dönüşümüz yine ona olacak” şuurunda gönüllü tutsaklık, bir türlü kabeden ayrılamama istencidir.

Bir önceki, Dönüş (5 ) yazımızda kabede ki pozitif akımdan bahsetmiştik. Beyt’e (Kâbe’ye) her gün 120 rahmet iner derler. 60’ı tavaf edenlere, 40’ı namaz
kılanlara, 20’si Beyt’e bakanlara verilirmiş.

Dünya’ya inen yağmur rahmeti gibi ki yaşamın, canlılığın en önemli maddesidir su. İnsanın da % 70 civarı sudan oluşması gibi hem maddi yönden hem manevi yönden Rahmete gark olmak, maddi dönüşün yanında manevi dönüşün somut ispatıdır bir nevi.

Allahım, bana lütfettiğin rızıklarda, beni kanaat ile serfiraz eyle ve onu bereketli kıl. Bana ait kaybolup giden herbir şeyin yerine daha hayırlısını ihsan et.
Allah’tan başka ilâh yoktur, O birdir, ortağı yoktur; mülk Ona mahsustur, hamd sadece Ona hastır, Onun herşeye gücü yeter.

İsra Doğan

Değişimden dönüşüme yolculuğumuz ve Dünya 5 Kabe-i Muazzama

Kur’an-ı Kerim’de;

“İnsanlar için yeryüzünde kurulan ilk ev, Mekke’de bulunan mübarek ve alemler için hidayet kaynağı olan Kabe’dir” (Ali- İmran, 3/96)

Buyuruyor yüce yaradan.

Dünya, şüphesiz içinde yaşıyor olmamızdan dolayı en önemli gezegendir bizim için. İnsan yaşadığı alemi keşfetme yönünden her zaman iştiyak halinde, cevaplarına erişmek istediği soruların peşinde döner durur. Kimim, neden buradayım, görevim nedir, yaratan yaşatan kudret kimdir ? Göğün özelliği, yerin özelliği,uzay derken görsel ile içsel dönüşün birbiriyle uyumunu ve bağlantısı noktasında benzeştiğimiz birçok bilgiye ulaşmıştık.

Kutsal mekan olarak addedilen Kabe ve yapılan tavaflar bu dönüş serüveninde çok önemli bir yere sahiptir. Yaratılan ilk insan Hz. Ademin neden arafat bölgesine geldiği, kabenin neden ortadoğuda olduğu, ve kudüsün ehemmiyeti kuşkusuz bilim ve ilim adamalarınca dini ve islami tarih metodolojisi çerçevesinde açıklanmaktadır. Halihazırda konuşulan, araştırılan ve kimi çevrelerce kabul gören kimi çevrelerce netlik kazanmamış soyut bilgiler sunulmaktadır. Doğru yada değil, fakat gerçek olan şudur ki yüce yaratıcı dilese idi Kabe başka bir coğrafya bölgesinde inşa edilebilirdi, Hz. Adem arafatta Hz.Havva ile buluşmayabilirdi, Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v) son peygamber olarak o bölgeden çıkmayabilirdi, hac ve tavaf emri verilmeyebilirdi v.s. Şayet hepsi bir merkezde toplanıyor ise diğer bölgelerden ayrıştıran bazı özlelliklerinin olmasıdır. Bu ayrışma pratikte arz’ın tümünün bölgesel ayrım olmaksızın insanlara hizmeti gerçeğini de değiştirmez ve arap yarımadası islami yönden özel olsa da diğer bölgeleren daha değerlidir anlamı çıkmaz.

O, yeryüzünü size boyun eğdiren yaratıcıdır. Haydi, o arzın omuzlarında yürüyün de O’nun rızkından yiyin. Dönüş yalnızca O’nadır.(Mülk-15)

4:100 – Her kim Allah yolunda hicret ederse, yeryüzünde gidecek çok yer de bulur, genişlik de bulur. Her kim Allah’a ve Peygamberine hicret etmek maksadıyla evinden çıkar da sonra kendisine ölüm yetişirse, kuşkusuz onun mükafatı Allah’a düşer. Allah çok bağışlayıcıdır, çok merhamet edicidir.

Mısır Astroloji Araştırma Merkezi uzmanlarınca yapılan araştırmaya göre KABE’nin bulunduğu Haremi şerif bölgesi dünyanın merkezidir. Kahire Üniversitesi “Uluslararası Kur’an ve Sünnet’te Bilimsel Mucize Kurulu” üyesi Prof. Dr. Yahya Veziri sunduğu araştırmada Mekke-i Mükerreme için çok hassas yön tayinleri yaparak farklı dünya kıtaları arasındaki mesafeye baktığını ve Mekke’nin tam ortada yer aldığını gördüğünü rakamlarla göstererek ispatladı.

Yine bir değişik araştırmaya göre altın oran kuralından hareketle kabenin yine merkezde olduğu iddia ediliyor. Altın oran bilindiği gibi 1,618… sayısı ile ifade edilen Matematik, bilim ve sanatın mükemmellik ölçüsüdür.

Dünyanın korunma kalkanı:

“Gökyüzünü korunmuş bir tavan kıldık; onlar ise bunun ayetlerinden yüz çeviriyorlar.„ (Enbiya Suresi, 32)

Bilim adamları der ki bu korunma iç ve dış Van Allen radyasyon kuşakları ile gerçekleşir. Ayrıca Dr.Abd -Al Baset kabe de radyasyon/ dalga boyundan bahseder ve uzaydan izlendiğinde sonsuz olduğunun keşfedildiğini fakat gizlendiğini söyler.

Öyle yada böyle, koruyucu kalkan meselesi aslında ne kadar tanıdık olduğumuz DUA gibi bir manevi kalkana benzeşmekte. Tavaf eden milyonlarca kişi aynı anda dua ederek manevi bir güç, bir enerji oluşumuna sebep olmaktadır ki Dünyaya verebilecek zararlı ışınlar,göktaşları v.s nasıl ki Van Allen Kuşakları tarafından engel olunuyorsa, insanların başına gelebilecek musibetlerde dua enerjisi ile kalkan vazifesi yapıp engel olmaktadır yada en azından zarar hafifletilmektedir. Birde maddi Bermuda şeytan üçgeni gibi bir manyetik alandan bahsedilir ki Mekkede başlayıp küdüste sınır bulmasından bahsedilir. Allah’ın bu manyetik çizgiyi/ alanı tanıtmak için Mirac olayını da kudüsde başlatmasını buna delil sayarlar. Temellerini Hz. İbrahim a.s ile Hz.İsmail a.s’ın birlikte yükselttikleri Kabe, akın akın müslümanların ibadet, af ve günahlardan arınma niyeti ile toplandıkları en önemli mesciddir. İslam inancına göre yedinci semâda bulunan beyt-i mükerremin izdüşümüdür. Orada da melekler tavaf yapmaktadır.

“…yoluna gücü yetenlerin, Beytullah’ı haccetmesi, Allah’ın insanlar üzerinde bir hakkıdır.” (Âl-i İmran 97)

Allah’ın kulları üzerinde ki hakkı buyurarak ziyareti o kadar çok önemli kılmıştır ki, maddi manevi gücü yetenlerin mutlaka ziyaretini emretmiştir islamın farzları arasına girmiştir. Faydasız hikmetsiz zaten hiç bir emir yokken buradan istifade edilecek birşeylerin olması mutlakdır.

Bilindiği gibi insan vücudunda bir akım vardır, Dünyada da negatif ve pozitif akımlar vardır. Kabe’nin altından da başlayan pozitif akım bir enerji santrali misali yayın yaptığı ve arafat dağının altına kadar devam ettiği söylenir. Bu akımlara batılılar ley hatları derler ve şu açıklamayı getirirler. Yeryüzünü yoğun bir fiziksel varlıktan çok, iç içe geçmiş elektrik enerjisi hatlarından oluşan, enerji ağlarıyla örülü bir küre olarak düşünmek yararlı olabilir.

Bu hatların uzunluğu sekiz kilometreden yaklaşık üç bin kilometreye kadar değişebilmektedir; genelde düz olmalarına karşın uzun mesafelerde hafifçe dalgalanabilirler; genişlik ve enerji şiddetinde de farklılık gösterirler. Hatların bir kesiti alındığında, hattın kum saati biçiminde olduğu ve en dar kısmının yeryüzünün yüzeyiyle kesiştiği noktada ortaya çıktığı görülür.

Ley hattı yeryüzünün hem altında hem de üstünde uzanmaktadır. Ley, bir çift girdabın içsel oluşumuna sahiptir. Bu iki yönlü girdap yeryüzüne enerji verir ve aynı anda enerjinin özel bir niteliğini de ley hattından atmosfere yansır. Kaynak: The New Age, An Anthology of Essential Writings Bu bilgi bize Kabe ile beyt-ül mamur izdüşümünüde açıklar niteliktedir.

Akımların kesişme noktaları alındığında tıp kı bir piramid şekli çıkar ortaya ki bu da çok ilginç bir ayrıntıdır. Mekke de bu piramid sınırları içindedir. Bilindiği gibi piramid şeklide de altın oran kuralı geçerlidir.

Bu haritada daha da net bir şekilde görüldüğü gibi.

Allah, herşey için bir ölçü kılmıştır.” (Talak Suresi, 3)

“… Allah, herşey için bir ölçü kılmıştır.””… O’nun Katında herşey bir miktar (ölçü) iledir.” (Ra’d Suresi, 8)

“… Rahman (olan Allah)ın yaratmasında hiçbir ‘çelişki ve uygunsuzluk’ (tefavüt) göremezsin. İşte gözü(nü) çevirip-gezdir; herhangi bir çatlaklık (bozukluk ve çarpıklık) görüyor musun? Sonra gözünü iki kere daha çevirip-gezdir; o göz (uyumsuzluk bulmaktan) umudunu kesmiş bir halde bitkin olarak sana dönecektir.” (Mülk Suresi 3-4)

Hz. İbrahim (a.s) ve oğlu İsmail Kabe’nin ilk insandan bu yana var olan temellerini bulup Allah’ın emri ile yükseltmişti. Fakat bu temeller günümüzdekinden farklı büyüklükteydi. Hatim ismi verilen yarım daire şeklindeki kısım aslında Kabe’nin içindeydi fakat Hz. Muhammed (a.s)’e peygamberlik gelmeden 5 yıl evvel yapılan tadilatında malzeme yetmediği için Hatim adı verilen kısım dışarıda bırakılmış ve Kabe küp şeklinde inşa edilmişti.

Olması gerektiği gibi Hatim bölgesini içine alacak şekilde Kabe’nin temelleri dikdörtgen içine alınırsa yaklaşık; 13,1 mt. genişlik , 21,2 mt uzunluk çıkar ki, bu iki uzunluğun birbirine oranı 1,618 dir. Yani Kabe belki de meleklere kadar uzanan ilk inşasında Altın Orana göre yapılmıştı. Ayrıca 13 ve 21 Fibonacci dizisindeki iki ardışık sayıdır.

Bu durumu doğrular nitelikte Ezraki’nin rivayet ettiği hadis-i şerife göre; “Hz. İbrahim ile oğlu Hz. İsmail’in yaptığı binanın duvarlarını harçsız olarak üst üste konulan taşlarla örülmüştü ve en uzun duvarı yaklaşık 32 zira, en kısa duvarı ise 20 zira uzunluğunda idi.” Bu rivayet esas alındığında da 32 zira’nın 20 zira’ya olan oranı yine altın oranı ifade edecektir.

(Alıntı)

İster Dünya’ya ister insana ister uzaya vedahi diğer bazı canlı cansız varlıklara dönüp baktığımızda bir ölçü ile yaratılmış olduğumuz ortaya çıkıyor.

Evrende, Canlılarda ve Doğada Yaratılan Birçok şeyde Güzellik Ölçüsüolan altın oranı bulmak mümkündür. Bu da bize yaşadığımız evrenle benzeşmemiz ve bütünlük oluşturmamızın yaratılış gerçeğidir.

Pozitif akımların hayatımızda hem ruhsal dinginlik hem sağlıklı yaşam olarak v.b faydaları mutlak kesinken önemli olan bir ayrıntı daha vardır.

Hz.Mevlana bu ayrıntıyı öyle güzel açıklamış ki;

432. Ey hacca gidenler! Sevgili, sizin duvar duvara komşunuzdur!

• Eğer sevgilinin manevî olan suretini, yüzünü görseydiniz, ev sahibi de siz! olurdunuz, ev de siz olurdunuz, Kabe de siz olurdunuz!

Eğer ki kabe’yi kaldırdığımızı varsayarsak insanların insanlara dönük olarak secde ettiklerini görürüz ki buda bizlere bu alemin en üstün vede değerli varlığının “insan” olduğunu gösterir.

Bu sebeple değil mi ki; Bir kalp kıran kabeyi yıkmış gibidir, denir.

Dünya ve diğer gezegenlerin dönüş eyleminin insanlardan zuhur ederek bu dönüşe katılmaları tavaf ile açığa çıkmaktadır ki haccın neden farz kılındığı sebeplerin içinde bir sebepde bu dönüşün
izdüşümünü görmek için olabilir mi acaba ?

İsra Doğan

Değişimden dönüşüme yolculuğumuz ve Dünya 4

İster Dünya’yı inceleyin isterseniz İnsanı hangisini baz alırsanız alın, sanki birisi ayna, diğeri o aynada görüntüsü gibidir.

Bir hadis-i şerifte Hz.Peygamberimiz (sav.) “Allah’ım hayretimi arttır” buyurmuştur. Hz. Mevlânâ da ilahiaşk boyutu ile seyrettiği için alemi Efendimizin sarf ettiği bu hayret-i mahmudeye binaen şöyle buyurmuş:

“..Kâh böyle gösterir kâh bunun aksini. Din işinin künhünü anlamaya imkan yoktur. Ona ancak hayran olunur. Fakat din işinde hayrete düşen, arkasını ona çevirmiş, ondan haberi olmayan bir hayran değil, sevgiliye dalmış, onun yüzünden sarhoş olmuş, kendinden geçmiş bir hayrandır..”

Bu açıklamadan hayretin iki çeşit oldu anlaşılıyor.
Hayret-i Memduh (övülmüş hayret): Dinde olan ulvî müşahede ve nimetlerden zuhur eden, Allah’ın esma ve sıfatından hasıl olan hayrettir.
Hayret-i Mezmûm (yerilmiş hayret): Dünya ve ondaki olan mâsivâdan hoşlanarak, bu hoşlanmanın akabinde hayret etmektir. Bu hayret, nefsin hevâsından hasıl olur.

İbn Farız hazretleri her iki hayrete de işaret ederek şöyle buyuruyor:

“Ey hayret, sende benim sevdiğim hayret varsa şayet.
Hiç tereddütsüz seni sevdim ve yolunu seçtim.”

Hayretin artması, ilmin ve hikmetin artması ve eşyanın hakikatına nüfuz edilmesiyledir elbette. Bizde ele aldığımız bu yüzeysel benzeşmeleri tekfekkür ettiğimizde hayret duygusu yaşıyoruz.Âdeta dönmek, kâinatın bir zikri, bir nakaratı olur.
Kainatta asılı gibi durup birbirlerinin etrafında dönen devasa gök cisimleri, anne karnında dönen fetüs,atom çekirdeği dönüşü, insanların eğitim ve tekamülle eriştikleri değişim derken hepimiz belirli bir period içinde halden hale dönüp durmaktayız.

Yaradan kainatı sabit bir nizam ile değilde dönüşle birlikte değişim halinde bir sistem üzere yaratarak monotonluktan sıyırmış, kurtarmış ve insanlığa bu ayrıcalığı lutfetmiştir.
Sabah -geceye eriyor,günler -aylara, aylar-yıllara,yıllar-mevsimlere dönüşüyor derken helozonik ve her adımda bir ileri noktaya seyreden bu zaman akışı bazan yaz yağmurunu, kışın bizi şaşrırtan güneşli günleri ile süprizleri gibi nice oluşum belli bir yörüngenin sunumudur. Hem insan,hem kainat,hemde kur-an-ı Kerim işte böyesine güzel ahenkte yaratılmıştır bizlerde hiç sıkılmadan bu üç kitabı okumaktayız.

Big Bang teorisinde keşfedilen “uzayın genişleme” halini insanın “tekamul” hali ile örtüşen bir durumdur manen. Durağanlık,sabitlik alemde kesinlikle yoktur. Alemin yoktan var edildiği gibi insanında bir damla sudan yaratıldığını buyurur yaradan. İnsanı galaksideki birçok gezegen arasında kendine benzeşen yapısı ile Hz. Ademi yeryüzüne göndererek Dünyada bir yaşama başlangıç seçmesi “biz” olmanında bir anahtarı bir nevi. Öyle ya bize benzeyen bir dünyada yabancılık çekmeyeceğiz. Evrenle “biz’iz” ve kimbilir zaman ilerledikçe bilimin keşifleri ile daha nice benzeşen noktalarımız çıkacaktır.

1-Dönüş=hareketlilik
Güneşinde döngüsü ile oluşan mevsimler gece ve gündüz oluşumu yaşamı durağanlıktan çıkarıp programlanabilir bir düzen ve intizam içinde bir yaşama bizi yönlendirir.
İnsanın en değerli varlığı “zamanı” olduğuna göre onu kendi iradesi ile saatlere ayırıp, günlük aktivitelerini düzenleyebilir olması içimizde ve dış yaşam alanımızda monotonluktan kurtarır ki inşirah suresi 7.ayette mealen Rabbimiz buyuru ki:
O halde boş kaldın mı, yine kalk (başka bir iş ve ibadetle) yorul.
Bu ayetle ilgili değişik yorumlar yapılmışsa da İbn Âşûr’ “önemli işlerden birini tamamlayınca, ardından başka bir işe yönel ki böylece bütün vakitlerini önemli işlerle değerlendirmiş olasın” şeklinde yorumlayarak yönelim alanını oldukça geniş persfektiften bakmıştır. Çalışma, üretme, öğrenme-öğretme, yardımlaşma ve dayanışma gibi dünyevî faaliyetlerin de hakkını vermeleri emredilmiştir şeklinde bir bakış açısı sunmuştur. Bu açılımda hareketliliğin durağanlık karşısındaki önemini ve gerekliliğinide açıklıyor. Çünkü hedef belirleme ve bu hedefe ulaşmada çalışmanın esas olduğu ve önemli olduğunu kişisel gelişim uzmanları, yaşam koçları, eğitimciler de üzerinde durmaktalar.
Bu esas bilinmese idi atalet dediğimiz tembellik içinde ilimde bilimde ilerlemek mümkün olmazdı zaten.

2-Dönüş=değişkenlik
Bir bakıyoruz dünya günlük güneşlik kendimizi mutlu hissettiğimiz günler gibi. Bir bakıyoruz kum fırtınaları yada tufanlar seller altında dünya karamsar yıkık çökmüş ruh hallerimiz gibi. Bu taşkınlık halleri aynı bizim ruhsal hastalıklarımızda ki yada mizaçlarımızdan kaynaklanan taşkın hallerimizle de benzeşmekte.Bizde ki deprasyon gibi bir çöküntü yaşar yer yüzüde.
Seller koca koca binaları önüne katıp sürüklerken bizlerde mantık dışına çıktığımızda irade ve otokontrolden çıkıp ne cinayetler,ne zulümler sergileriz kimseyide düşünmeden.Fakat ilim bilgi ve tekamül esasları kötü davranış ve hareketlerden arınmaya yönlendirir.Vücudun nasıl ki aldığı gıdaları faydalı zararlı diye ayrıştırıp beden dışına atması gibi insanlık her zaman daha iyiye daha mutlu yaşama doğru yönlenir.Ertesi gün güneşin doğacağını yeni bir günün başlayacağını bilir şarj eder kendini toparlar. “Bir karanlıktan sonra bir aydınlık gelir”
Dünyadaki madenler yönündende bakarsak işlenmeleri dolayısı ile uğradıkları değişimlerde vardır.
Rüzgardan enerji üretmek,sütten peynir,sıcak havanın soğukla temasından yağmur kar oluşumu,glikozun vücudda enerjiye dönüşümü gibi daha nice değişkenlikler görürüz.Bir devir daimlik silsilesi halinde insanda ve madde aleminde bir seyr yapmak yeterli görmek ve idrak etmek için.

3-Dönüş=Değişkenliğin ileri adımı dönüşüm:
Çalışma, eğitim ve bilimsel çalışmaların ışığında yapıla gelinen tüm güzel işler, ibadet yönüyle geliştirilen ahlaki ve ruhsal tekamüller, hareketliliğin meyvesi değişkenliği beraberinde getirdikten sonra artık kişide dönüşüm vaktidir.
Dünyada; medeniyet bazında, teknoloji bazında kazanımlarında etkisi ile görsel zenginlikler güzellikler artarken, insanında içsel yapısında tekamülle beraber olgunlaşma ile yaşam şekilleri ve hareketlerde de dönüşüm başlar.
Evrim teorisinin çöküşü ile artık maymundan türemediğimizde kanıtlandıktan sonra gözler tamamen kendi doğuşumuza ve tekamülümüze odaklanmıştır.
Örneklendirirsek:
Cimri bir insanın artık cömert olması bir dömüşümdür.
Cehaletten sıyrılıp bilgi ile donanması bir dönüşümdür.
İnkardan sıyrılıp iman sahibi olması bir dönüşümdür.
Bencillikten sıyrılıp paylaşımcı olması bir dönüşümdür.
Bir kadının doğumdan sonra “anne” olması bir dönüşümdür.Artık çocuğunu kaybetsede o bir anne olarak hep kalacaktır.
Dönüşüm oluştuktan sonra artık geriye dönüş pek mümkün olmadığı için, yerleşik bir karakterin oluşması, tasavvufi bir bakışla mutmain nefis yapısına büründüğü için hakikate ulaşır ve bu mertebe de ayaklar kaymaz (hal değişikliği olmaz), ancak daha üst basamaklara çıkabilir.
Dünyanında kıyamet kopmadığı sürece var olması ve ilk çağlara dönmesi mümkün olmadığı için dünya yönüyle medeniyetlerin oluşumu bir dönüşümdür.

4-Dönüş=Ahenk

Dr.Haluk Nurbaki Hoca bu ahenk hakkında ne söylediği ve Hz.Mevlana ‘dan seyrettirdiği bir bölüm:

Kuran-ı Kerimin okunmasını dahi inceleseniz bu dönüşün bir farklı yönünü bulabiliriz “Ahenk” . Yüzyıllardır okunur hemde devamlı,her gün bıkmayız usanmayız monotonlaşma duygusuna kapılmayız.Öyle bir ahenk ile vahyedilmiş ki seslerin iniş çıkışı sıkılmadan okumamıza sebeptir.

Allah musikiyi yaratmıştır. Allah âhengi vermiştir. Sedalara âhenk veren Allah’tır. Atom çekirdeklerindeki manyetik rezonanstan, titreşimden tutun da her molekülün kendisine has bir bestesi vardır. Yani evrende bütün bu zerrecikler birer beste terennüm eder.

Selâhattin Zerkubî’nin köşe başında bir dükkanı vardı… Mevlâna bir gün 8, 10 talebesiyle o dükkanın önünden geçerken, o sırada da altın çekiçliyordu Selâhattin. Altın çekiçleme; eskiden kuyumculukta böyle silindirler, altın işleyecek fazla mekanizmalar yok, çekiçlerle bir örsün üzerinde ince ince, tık tık tık… vurularak bilezik haline getirilirdi. Kuyumculuğun ustalığı işte odur. Hassas bir şekilde, belli bir tazyikte vurulacak ki altın dağılmayacaktır. Böyle bir operasyon içerisindeydi Selâhattin Zerkııbi. Mevlâna’yı tanırdı ama onun âşıklarından, dervişlerinden değildi, özel bir yakınlığı yoktu.

İşte tam o sırada Mevlâna oradan geçerken, bu tin tin tin… ince ince.. o altının kendine has güzelliğinde, o çekicin darbelerindeki hassasiyette ve bu ritimde bir İlâhî cezbe buldu. Yani bir anda raks meydana geldi. Bu raks hâli dolayısıyla, dönmeye başladı dükkânın önünde.

Hz. Mevlâna’yı Konya’lılar çeşitli kademelerde çok iyi tanıdıkları için herkes toplandı Hz. Mevlâna’yı seyretmeye başladı. O anda da bileziğin kıvamı geldi, bir daha vurulur¬sa ezilir, çekicin bırakılması lâzım.. Fakat Selâhattin o rak¬sı bozmak istemedi vurmaya devam etti, bilezik parçalandı..

Yenisini aldı taktı, üçbuçuk saat semâ etti. Mevlâna Hazretlerinin nihayet ayakları yerden kesildi. Durdu.. Selâhattin çekici masanın üzerine bıraktı…

— Ey Konya halkı! Dükkânım helâldir, yağmadır, gelin boşaltın diye haykırdı Selahattin Zerkûbî: Halk şaşırdı… Koskoca saray kuyumcusunun dükkânındaki altınlar nasıl yağma edilir. Tekrar helâldir, benim için zevktir. Allah razı olsun benim malımı yağmalayanlardan.. dedi. (Haluk Nurbaki)

Mana anlamıyla gönül ruh perdelerin açılımıdır. İnsan, idrakin had safhasında baktığı her varlığın kendine has ahengini, duyduğu her maddenin sesinden hakka bir vuslatı yaşar ve o ahengin sahibine ulaşır.Ruh bu buluşmanın neşesinde,hayretinde yapabileceği tek şeyi yapar o’na varışın dönüşün bir nevi büyülü atmosferinde raksı başlar.

Yazar, Bayram Ali Çetinkaya bu hali şöyle yorumlamıştır:

Altın dövücülerin çıkardıkları ses, değirmenin çarkına dökülen suyun sesi.. Her daim vecd halinin kıyısında bulunmaktaydı, Allah”a en yakın olmanın O”nunla bir olmanın sınırındaydı. Bu hal ki, ona şunları söylettirmiştir:

“Birleşikti, benim ruhumla seninkisi başlangıçta, senin görünüşün ve sırrın, benim görünüşüm ve sırrımdı onlar. “Benimki ve seninki” demek boşunadır artık, Çünkü ne ben vardır, ne sen, benimle sen arasında” (Eva de Vitray Meyerovitch, İslâm”ın Güleryüzü, çev.: Cemal Aydın, 7. baskı, İstanbul 2003, s. 72.)

Aslında var olan her şey, zerreler ve atom da kendi içinde bir devir/devarân içerisindedir. Sürekli hareket ve çırpınış halini yaşarlar. Ancak bu, evren gibi, ahenkli ve ritmik bir dönüştür ve belirli mecrada hareket eder; kaos, karmaşa ve kargaşa, semâ mahalline uğramaz. O bizatihi, aşk âleminin iksiridir. Orada her şey bir intizam ve nizâm halini yaşar:

“Gel-gel ki sen, semâ”ın canının canına cansın; gel ki semâ bahçesinin yürüyen selvisisin sen.

Gel ki senin gibisi ne gelmiştir, ne gelir; gel ki semâ”ın gözleri, senin gibisini ne görmüştür, ne görür.

Gel ki güneş kaynağı bile gölgendedir senin; semâ göğünde binlerce Zühre”n var senin.

Semâ, açık, düzgün, yüzlerce dille sana şükretmededir; semâ”ın dilinden bir iki nükteceğiz söyleyeyim bâri.

Semâ”a girdin mi iki dünyadan da dışarı çıkarsın; semâ”ın şu âlemi, iki âlemden de dışarıdadır.

Yedinci göğün damı, yüce bir damdır amma, semâ merdiveni bu damı da aşar, geçer, bu damdan da yücedir.

O”ndan gayrı ne varsa ayağınızın altına alın, vurun ayağınızı, ezin; semâ, sizin malınız-mülkünüz, siz de semâ”ın malısınız, mülküsünüz.

Aşk, kollarını boynuma dolarsa ne yapabilirim ben? İşte böylece, semâ ederken kucaklarım onu, bağrıma basarım.

Zerrelerin kucakları güneş ışığıyla doldu mu hepsi de semâ”ın feryadı olmaksızın oyuna girer, oynamıya koyulur.

Gel ki Tebrizli Şems, şekle bürünmüş aşktır; semâ”ın ağzı aşktan açık kaldı gitti.”

(50 Mevlânâ, Dîvân-ı Kebîr, III, 225, b. 2095-2114. )

Âşık, Ma”şuk”un aşkıyla, nerede olursa olsun yerinde duramaz. İster ana rahminde, isterse mezarlakta olsun. Kabirdeki kemikleri de, kemikleri henüz oluşmamış cenini de karanlıkların en kesifinde harekete geçiren bu aşktır:

“İki gözünün karanlığında lütuf âbıhayâtın gizlenmiştir; o gözbebeğiyle gözleri denize çevirmiştir.

Senin lütfunu görmedikçe kimseler oynamaz; hattâ rahimdeki çocuklar bile lütfunla oynar.

Rahimden oynamak da nedir ki? Yoklukta oynamak da bir şey mi? Mezardaki kemikler bile nurunla raksa girer.

Dünya perdelerinde çok oynadık, dostlar, çabuk olun, davranın o dünyadaki raksa.

Canlar, şu koca, şu kaba kalıplarla oynuyor, şu ağır yükü bir attılar mı seyret oyunlarını o zaman.

Doğmadan önce de ayak vurup sıçramada, rahimlerin karanlıklarında candan şükretmek için oynayıp durmadaydık.

Hepimiz de oynıya-oynıya, şu besbedava nimetlere şükretmek için tekkeden gelmiş sûfîleriz.”

(46 Mevlânâ, Dîvân-ı Kebîr, I, 226, b. 105-112.)

Hakikatte semâ, görünen ve görünmeyen âlemlerin arasında bir bağdır. O, her iki âlemin de neşesidir, heyecanıdır, gıdasıdır, güç ve kudretidir. Semâ danstan da öte bir şey, bir tür kulluktur, yakarıştır. Onda mûsikî, raks ve zikr mükemmel bir şekilde harmanlanmıştır.

(Bayram Ali Çetinkaya)

Hz.Mevlana’nın da Dîvân-ı Kebîr’ de dile getirdiği gibi daha anne rahminde başlıyor dönmemiz. Eğer düşünen akleden idrak eden olur isek Dünyayı sadece dünyaya bakan pencereden seyretmeyip onu yaratanla irtibatlı bir halde seyredersek tüm hallerin mutlak gerçeğine erişebiliriz.

Devam edecek

İsra Doğan

/2011/

Değişimden dönüşüme yolculuğumuz ve Dünya 3

İnsanın Dünya ve var edilmiş bazı diğer şeyler ile benzerlikleri konusuna devam ediyoruz.

Hazret-i Ali -kerremallahu vecheh- Efendimiz bunu şöyle ifâde etmiş ;

“Devân sendedir bilmezsin
Derdin de sendendir görmezsin
Sen kendini küçücük bir cirim zannedersin
Halbuki bütün âlemler sende dürülmüştür (de bilmezsin)

“Hoşça bak kendine kim zübde-i âlemsin sen,
Merdum-i dide-i ekvan olan âdemsin sen.”(Şeyh Galib)

(Kendine iyi bak çünki sen âlemlerin özüsün, varlıkların göz bebeği olan insansın .)

1- İnsandaki saç ve kıllara misal yeryüzündeki ağaç ve bitkilerdir :
Ağaçlar, saç ve kıllarda köklüdür. Ağaçlar Dünyanın oksijen ihtiyacına faydalı iken saç ve kıl köklerindende insan derisi hava alır.Saçlar başımızı güneşten korurken ağaç gölgeleride varlıkları güneşten korur.
Bir diğer benzerlikte ağaçların akciğerlerdeki bronşlara benzeşmeleri ve oksijen ile bağlantılarıdır.

2- Âlemde gezegenler arası itme ve çekme kuvveti ile benzeşimimiz:

Kainatın olumuşu ve bir çekim kuvveti dahilinde yörüngelerinde dönüşümü hakkında yüce kitabımız Kur’an-ı kerim modern bilimin yeni yeni varabildiği bu sonuçları 1400 yıl önce haber vermiştir. Zariyat suresi 47. ayetinde mealen; “Göğü kuvvet kudretimizle biz kurduk ve biz onu genişleticiyiz.” buyrulmuştur. Bigbang’ın bir teori olmaktan çıkıp kesin bir gerçeğe dönüşmesinin en büyük delili bu olsa gerektir.
Amerikalı astronom Edwin Hubble yapmış olduğu araştırmalar neticesinde evrenin genişlemekte olduğunu buluyor.Ve Big Bang, bilim adamlarının hesaplamalarına göre günümüzden yaklaşık 17 milyar yıl önce gerçekleşiyor. Şu an evreni oluşturan maddenin tümü, “yoktan var” edilip olağanüstü bir denge içinde şekillendiği kanıtlanıyor. Zamanda geriye gidildiğinde “tek bir nokta” ortaya çıkıyor ve çekim gücü nedeniyle “sıfır hacme” sahip olacağını
saptıyorlar.Sıfır hacim=yokluk yani yoktan varedilmiş olduğu gerçeği.(daha geniş bilgi için bkz.Big Bang )
Yaratılan gezegenler arası çekim kuvvetinin kütlelerine,aralarındaki mesafeye ve zıt yönde etkileşimlerine bağlıdır.

Âlemde ki bu itme ve çekme kuvveti, biz insanlarda ki dafia (Def eden, muhafaza eden) ve cazibe kuvvetine benzer bir çekim gücü “Sevgi” ve “Nefret” şeklinde ortaya çıkıyor.Sevgi salt ikili ilişkileri kapsamayıp kainattaki diğer canlılara yaklaşımımızdada etkendir.
“Hani sizler birbirinize düşmanlar idiniz de O, kalplerinizi birleştirmişti. İşte O’nun bu nimeti sayesinde kardeşler olmuştunuz”. ÂLİ İMRÂN – 103

“…mü’minlerin kalblerini birbirine ısındıran O’dur. Eğer sen, yeryüzündeki her şeyi harcasan, onların kalblerini birbirine ısındıramazdın. Fakat Allah onları birbirine ısındırdı.” (Enfal, 63)

Sevginin çekim gücü ile nice dostluklar,arkadaşlıklar kurulur ve zıddı nefret ilede nice kötü,şer insanlardan,olaylardan,ortamlardan uzaklaşarak korururz kendimizi.Çünkü zıtlık esasına göre yaratan Rabbimiz “Ey iman edenler
Benim de düşmanım, sizin de düşmanınız olanları dost edinmeyin,Siz onlara sevgi gösteriyorsunuz.” (Mümtehine-1) buyurarak da ikaz ediyor. Bu ikaz sevgimizinde bir doğru yörüngede,doğru insanlara karşı meyil halinde olması gerektiğinide anlarız.

Bu benzerliklerin biraz daha farklı gruplandırmaları Makâlât isimli eserde şu şekilde bahseder;
Hacı Bektaş Veli, arşa benzetilen insan-ı kamil’in vücuduyla dünya arasında çeşitli yönlerden münasebet kurmaktadır. İslam mutasavvıflarınca “vücûd-nâme” denilen eserlerde işlenegelen, insan vücudûyla dünya arasındaki benzerlikler Makâlât’ta da işlenmektedir. Buna göre, âlemde en altta “Dünya” arada “18 bin alem” ve bu alemlerin bağlı olduğu en üst âlem olan “arş” mevcuttur. Arşdan kasıt zübde-i kainat olan insanın başıdır. Eserde insan ile dünyevî fenomenler (görüntü) arasındaki ilişki şöyle gelişmektedir.
Dünyadaki yer ve gök, insanda arka ve tabana; yedi kat gök, deri, et, kan, damar, sinir, kemik, ve iliğe; bulut ve yagmur, kaygı ve göz yaşına; dağlar kemik başlarına; ırmaklar göz yaşına; köyler endamlara; ağaçlar parmaklara; otlar kıllara; çalılar kollara; saf su ağız suyuna; kokucu su kulak suyuna; ağaç odu şehvet oduna; yıldırım odu sovukluk oduna; cehennem odu muhabbet oduna; mezar buruna; ilham mümine; vesvese kafire;nefis düşmana; cennet içinde ırmaklar tende sud, kan, safra, balgama; gönül Kabeye; insanın dönemleri olan, oğlanlık ilkbahara; yiğitlik yaza; kırgıllık sonbahara; yaşlılık (kocalık) kışa…vb. benzetilmektedir ( Bu hususta geniş bilgi için bakınız, Makâlât, ss. 62-84.)

3- Sebzelerin meyvelerin insan iç organlarıyla benzeşmeleride çok ilginçtir.Bu benzeşmeler o besin maddesinin benzeştiği organa faydalı olduğu tesbit edilmiştir.

Kuru Fasulye, böbrek görünümündedir
Patlıcan, Avokado ve Armutortadan ikiye kesildiğinde ana rahmine benzer şekil gösterir.
Nar Çekirdekleri kan hücrelerine benzerlik gösterir.
Ceviz şekil olarak beynin loblarına benzer bir özellik gösterir.
Zencefil şekil olarak mideye benzer
Havuç dilimi insan gözüne benzer.
Dilimlenmiş kivi göz bebeğine benzerlik gösterir.
Sap kereviz kemiklere benzer

Hurma ve insan arasındaki şaşırtıcı benzerlikler :

İnsan da hurma da dik ve geniş bir gövdeye sahiptirler.
İkisinde de erkeklik ve dişilik vardır.
İkisi de ancak döllenme ile çoğalır ve meyve verir.
Erkeklik poleni kokusuyla insanın meni kokusu aynıdır.
İkisinin de kafaları kesildiğinde ölürler.
İkisinin de kalbi kuvvetli bir darbeye maruz kalırsa ölürler.
İnsanın cismindeki kıllar ve saçlar gibi hurma ağacında da lifler vardır.
İnsanın şiddetle suya ihtiyacı olduğu gibi onunda çok bol suya ihtiyacı vardır.
Ömrü ortalama insan ömrü kadardır.
Yavrulaması insanın ortalama yavru adedine denktir.
Gençlik ve ihtiyarlık yaşları da insanın yaşlarına benzer.

4-Âlemde kasırgalar ve fırtınalar, bizde ise öfke patlamalarıyla benzeşmesi gibi.

5-Âlemde misâl âlemi, bizde ise hayal kuvveti gibi.

6-Âlemde şeytan, bizde nefis ve lümme-i şeytaniye gibi.

7-nefes alıp-vermesi rüzgâra benzemesi gibi.

8-İnsanın ahlâkı da çeşitli hayvanların nümune ve benzeridir. Hilekârlığı tilkiye, bahilliği fareye, herkese saldırması köpeğe, nankörlüğü kediye, inatçılığı keçiye, düşmanlığı yılana… benzemesi gibi.

Teferruata inilse daha nice benzerlikler bulunacaktır.Bu da “insan küçük bir kâinattır, kâinat ise büyük bir insandır” sözünü desekleyen bilgilerdir.

Bu hakikat bize idrak ettiriyor ki;
” İnsanı kim yaratmış ise onun büyük bir numunesi olan kâinatı da o yaratmıştır.”

Devam edecek

İsra Doğan
/2011/

Değişimden dönüşüme yolculuğumuz ve Dünya 2

Gökkuşağı yazımızda Alemde ne var ise insanda da var demiştik . Demek ki zıt bakışla baktığımızda “insanda ne varsa alemde de var” diyebiliriz. O halde “bizde olanı” alemde bulmaya çıkalım. Gözlerimiz bu kez hayranlıkla kendimize dönsün. Bu bakış kendimizi beğenmişlik ukalalık olarak değilde ,Rabbim ne güzel yaratmış demekse dönsün değil mi ? Ahseni takvimde (suret ve siret olarak en güzel şekilde yaratılmış olma) yaratılan bizler şu dönen duran alemde kalbimizle Rabbimize dönüp rızasını alamazsak ,Cemalini görenlerden olamamak üzüntü verir.
Kainattaki dönüş ile insandaki dönüşün bağlantısına geçmeden önce Dünya ve insandaki benzerliğe değinmek isterim. Bu sıralama zerreden bütünü algılayabilmemiz için bize bir ufuk açacaktır. Sofrada bile tatlının en son geldiğini varsayarsak konumuzda da tatlının gelişine daha vakit var.

1- Vücudumuz ve Dünyada ki su oranı benzerliği:
Yeryüzünün dörtte üçü sudur, insanın vücudunun da dörtte üçü sudur.
Bebeklikte daha fazla olmakla birlikte yetişkinlik dönemin de % 70 yaşlılıkta bu oaran %50′ düşmektedir.
Burada ilginç bir benzerlik var ki oda; Dünyada yaşlandıkça bazı sebeplerden dolayı belirgin oranda suyun azalmasıdır. ASAM kısa adı ile “Avrasya Stratejik Araştırmalar Merkezi” akademisyenleri ve önemli üniversiteler bu konuda çözümler üretme çabasındalar.

2- Nehirlerin damarlarımız ile benzerliği:
Nehirler, akarsular nasıl ki belli başlı mineraller içeriği ile ulaştıkları ülkelere yaşamsal birçok fayda sunuyor iseler, damarlarımız ve damarlarımızda taşınıp organlarımızı besleyen kan da bizlerin vücud yaşamsal değerini oluşturur.
Deniz donanmalarını antikorlara, sürekli yenilenen alyuvarlarıda devamlı akışkanlıkları ile nehirlerin temizlenmesiyle bağlantı kursak çok mu fantastik bir benzetme olur ?

3- Dünyanın ve vücudumuzun ısı benzeşmesi:
Ne Dünya nede vücudumuz sabit bir ısıda kalmaz.Devamlı bir değişkenlik arz eder enerji ile bağlantılı olarak.
Dünyada Güneşten yeterince enerji alamazsa soğuması gibi bizlerde yetersiz beslendiğimizde yada fazla beslendiğimizde ufak çaplıda olsa ısı değişikliklileri yaşarız. Mikroorganizmaların saldırıları ile mücadele eden vücud’da nasıl ki ısı artışı oluyorsa, Dünyada da bazı gelişmelerden dolayı, Güneş ışınlarının Dünya yüzeyine yakınlaşması gibi değişikliklerden oluşur.

4- Yeryüzünde dağlar ve toprak parçalarıyla vücudumuzda ki benzeşme:
Yeryüzünü dönüşünü hissetmememiz açısından dağların yaratılmış olduğunu daha önce bir ayetle örneklendirmiştik.
Vücudumuzunda dik durması sağa sola yamulup kalmamasını sağlayanda kemiklerimiz omurgamızdır.

5-Gezegenlerde dolayısı ile Dünyada ve Vücudumuzdaki gazların benzeşmesi:
İnsan vücudunda yoğunluk olarak Hidrojen-Oksijen-Azot-Flor-Klor gazları varken,atmosferde de % 78 oranında azot % 21 oranında oksijen %1 oranında asal gazlardan Hidrojen v.b. vardır.

6- Mevsimlerle duygularımız arasında ki benzeşme:
Dünyamız ilkbahar, yaz , sonbahar, kış’ı yaşarken bizlerde dönem dönem duygularımızdaki iniş çıkışlarala benzer ruh halleri yaşarız.
Kısaca ifade edersek;
Bahar yenilenme canlanma neşeli dönemimizi, yaz gelişme olgunlaşma verimlilik dönemimizi, sonbahar hüzünlü, kış ise içedönük durağan zamanlarımızı yansıtır.

7- Toprakla bedenimiz arasında içerik olarak benzeşim:
Toprakta bulunan elementlere baktığımızda onların vücudumuzda da olduğunu görürüz.Bunlar, demir, bakır, çinko, fosfor gibi elementlerdir. Ve nasılki su toprağın verimliliğini artırıyorsa bedenimizinde suya ihtiyacı o oranda önemlidir.

8- Toprak yapılarının insandaki benzeşimleri:
Peygamberimiz(s.a.v) insanların yaratılışlarını fıtrî olarak üçe ayırıp toprak ve yağmur ile mukayese yaparak şöyle buyurmuştur :
“Allah’ın benim vasıtamla gönderdiği hidayet ve ilim (İslâm) bol yağmura benzer
-Bu yağmur bazen öyle bir toprağa düşer ki onun bir kısmı suyu kabul eder de çayır ile bol ot bitirir
-Bir kısmı da kurak olur, suyu üstünde tutar da Allah insanları onunla faydalandırır. Ondan hem kendileri içerler hem hayvanlarını sularlar ve ekin ekerler.
-Bu yağmur bir başka toprağa isabet eder ki düz ve kaypaktır. Ne suyu üstünde tutar ne de çayır bitirir.
Allah’ın dinini anlayıp da Allah’ın benim vasıtamla gönderdiği (İslâm’dan, hidayet ve ilimden) faydalanan ve bunu bilip başkalarına bildiren kimsenin misali ile bu güzellikleri duyduğu hâlde, kibirlenerek başını bile kaldırmayan ve beni tanımayan kişinin hâli buradaki toprağa benzer” (Buhari, İlim 20)

Bu Hadiste de görüldüğü üzere, toprak fayda bakımından üçe ayrıldığı gibi, insanlar da yararlı olup olmama açısından üç grupta mütalaa edilir

Yani demek istemişki Efendimiz sallallahu vesellem,
1- Kendisine ve başkalarına faydalı olanlar
2- Yalnız başkalarına faydalı olabilenler
3-Hiç kimseye faydası olmayanlar

Devam edecek

İsra Doğan
/2011/